تاریخچه تبعیض نژادی آمریکا

تاریخچه

هنگامی که اروپاییان استعمار قاره آمریکا را آغاز کردند، بردگان را برای کار کردن در کشتزارها و معادن جدید، از آفریقا به آنجا بردند. میان سال‌های ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی در حدود ۱۵ میلیون سیاهپوست آفریقایی به قاره آمریکا انتقال یافتند. مورخان مهاجرت اجباری سیاهان آفریقایی برای کار در مزارع آمریکا در اوایل قرن ۱۷ میلادی را آغاز تاریخ سیاه تبعیض نژادی در این سرزمین می‌دانند.

تجار برده، آن‌ها را از غرب آفریقا می‌خریدند. بیشتر این بردگان به وسیله دیگر سیاهپوستان آفریقایی به هنگام جنگ یا شبیخون‌هایی که برای شکار آنان صورت می‌گرفت، به اسارت درمی‌آمدند.

بیش‌تر در زیر عرشه کشتی، برده‌ها را با زنجیر بهم می‌بستند تا قادر به فرار یا پریدن به دریا نباشند تقریباً از هر ۵ برده یک نفر در مسیر گذرگاه میانی می‌مرد (از مجموع ۳ میلیون نفر). پرتغالیها کشتی‌های حامل برده خود را tumbeirus یا تابوت می‌نامیدند.

چگونگی خرید و فروش

وقتی بردگان آفریقایی به جزایر هند غربی، برزیل یا آمریکای شمالی می‌رسیدند مستقیماً به بازار انتقال می‌یافتند. در آنجا مانند حیوانات به حراج گذاشته شده و صاحبان کشتزارها و معادن دندانهای آن‌ها را لمس می‌کردند سپس بردگان بر روی سکویی می‌ایستادند و خریدارها پیشنهاد می‌دادند و هنگامیکه از نظر قیمت به توافق می‌رسیدند برده‌های خریده شده را با خود می‌بردند. بیش‌تر، اعضای خانواده‌ها از یکدیگر جدا می‌گشتند.

زنجیر و شلاق

هزاران برده بر روی بزرگترین کشتزارهای پنبه و نیشکر کار می‌کردند. این کار بسیار طاقت فرسا و کمر شکن بود. بسیاری از بردگان برای جلوگیری از فرار به زنجیر کشیده می‌شدند و شلاق زدن رایج‌ترین تنبیه برای کوچکترین خطاها بود. بعضی از بردگانی که قصد فرار داشتند آنقدر کتک می‌خورند تا بمیرند.

آزادی بردگان

بیش از صد سال مبارزه سیاهان با تبعیض نژادی در آمریکا در سال ۱۸۶۲ منجر به امضای فرمان آزادی بردگان توسط ابراهام لینکلن رئیس جمهور وقت آمریکا و تصویب اصلاحیه سیزدهم قانون اساسی در لغو برده‌داری در سراسر آمریکا شد.

با وجود تصویب قانون لغو برده داری اما تبعیض نژادی در آمریکا در قالب گروه‌های کوچک مخالف سیاه پوستان مانند «کوکلاس کلان»، «شوالیه های کاملیا» و «برادران سفید» ادامه یافت و نژاد پرستان آمریکایی همچنان سیاه پوستان را مورد آزار و اذیت قرار می دادند.

لغو قانون تبعیض نژادی

تاریخ ایالات متحده آکنده از حوادث نژادپرستانه است. گرچه بعد از گذشت چند دهه و با تلاش‌های «مارتین لوتر کینگ جونیور» رهبر جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکایی‌ و راه‌اندازی یک راهپیمایی گسترده، قانون تبعیض نژادی در سال ۱۹۶۸ لغو شد اما باز هم مشکلی را حل نکرد و دهه شصت قرن گذشته شاهد بسیاری از اعتراضات و رفتارهای خشونت‌آمیز در میان آنها بود که گاهی منجر به قتل معترضان سیاهپوست می‌شد. قتل مارتین لوتر کینگ در آوریل ۱۹۶۸ اوج این درگیری‌ها بود که در پی آن ده‌ها تن از سیاهپوستان کشته و هزاران نفر از آنها بازداشت شدند.

پس از یک دوره آرامش نسبی در دهه هفتاد و هشتاد در سال ۱۹۹۲ بار دیگر آتش خشم سیاهپوستان آمریکایی با ضرب و شتم «رادنی کینگ» شهروند سیاهپوستی که توسط یک پلیس سفیدپوست این کشور تا سرحد مرگ کتک خورده بود شعله‌ور شد.

آخرین اعتراضات ضد نژادپرستی در ایالات متحده در سال ۲۰۱۰ بعد از قتل «اوسکار گرانت» جوان سیاهپوست آمریکایی به دست پلیس این کشور اتفاق افتاد. این درحالی بود که قاتل این جوان تنها به دو سال زندان محکوم شد و همین موضوع خشم معترضان نژادپرستی را برانگیخت. در پی آن تظاهرات‌هایی اتفاق افتاد که خود آنها جنایت‌های دیگری از سوی افسران پلیس ایالات متحده علیه معترضان را رقم زد.

در سال ۲۰۱۲ زمانی که باراک اوباما برای دومین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری خود آماده می‌شد پلیس سفیدپوست آمریکایی در ایالت فلوریدا به یک نوجوان ۱۷ ساله سیاهپوست درحالی که بعد از خرید شیرینی درحال بازگشت به منزل بود تیراندازی کرد.

در ۹ آگوست ۲۰۱۴ «مایکل براون» جوان ۱۸ ساله و غیر مسلح سیاهپوست آمریکایی با ضرب گلوله به دست «دارن ویلسون» مامور پلیس سفیدپوست سابق شهر فرگوسن کشته شد و بعد از آن، مقام‌های قضایی وزارت دادگستری آمریکا اعلام کردند که این پلیس از همه اتهامات تبرئه می‌شود.

اما حادثه «چپل هیل» در سال ۲۰۱۵ که یک شهروند آمریکایی ۳ دانشجوی مسلمان را در ایالت کارولینای شمالی به قتل رساند هرگز فراموش نمی‌شود. البته این جنایت نیز تنها یکی از هزاران جنایت نژادپرستانه است که سالانه در آمریکا اتفاق می‌افتد.

در سال ۲۰۱۸ یک جوان سیاهپوست در شهر فیلادلفیا و یک جوان دیگر به ضرب ۲۰ گلوله توسط پلیس ایالات متحده در یک پارکینگ به قتل رسید.

البته از زمان روی کار آمدن «دونالد ترامپ» در کاخ سفید که با آرای نژادپرستان آمریکایی در انتخابات پیروز شد همواره گزارش‌ها و فیلم‌‌ها و تصاویر متعددی از اقدامات و تجاوزات نژادپرستانه در آمریکا دیده می‌شود.

اما تیراندازی در شهر «ال‌پاسو» آمریکا دویست و پنجاهمین تیراندازی بود که در سال ۲۰۱۹ در این کشور رخ داد. در این تیراندازی ۲۰ تن کشته و ۴۶ نفر زخمی شدند. «پاتریک کروسیس»، ضارب ۲۱ ساله و سفیدپوست حادثه ال‌پاسو بعد از ارتکاب به این جنایت بیانیه ای صادر کرد که نشان می‌داد خشونت او از نفرتی نژادپرستانه سرچشمه گرفته است.

عامل مهمی که در انگیزه‌های کروسیس دخیل به نظر می‌رسد نظرات و ایده‌های «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا بود. کروسیس در صفحات خود در شبکه‌های اجتماعی از برنامه‌های ضدمهاجرتی ترامپ حمایت کرده و او را بابت در اولویت قرار دادن سفیدپوست‌ها مورد تمجید قرار داده بود.

تابستان سرخ

یکی از مهمترین جنایات نژاد پرستانه علیه سیاه پوستان آمریکا در سال ۱۹۱۹ رخ داد که بیش از ۴۳ سیاه پوست در آن هدف گلوله قرار گرفتند ۱۶ تن به دار آویخته و ۸ نفر سوزانده شدند.

در این کشتار که از ۲۷ جولای تا ۳ آگوست رخ داد و در تاریخ آمریکا به «تابستان سرخ» مشهور است گروه‌های نژادپرست، سیاهانی که برای رسیدن به حقوق برابر مبارزه می‌کردند را به طرز فجیعی به قتل رساندند.

ماجرا از این قرار بود که اواخر تابستان سال ۱۹۱۹ مقاله‌ای در روزنامه “شیکاگو دیفندر” از سوی” ساموئل جونز” منتشر شد که درباره مردی سیاه‌پوست و شکنجه و محاکمه وی صحبت می‌کرد که تنها جرمش ازدواج با یک زن سفید پوست بود.

“جونز” بعد از این افشاگری در خانه‌اش همراه ۲۵ نفر از اعضای خانواده توسط گروههای سفیدپوست، به قتل رسید و علاوه بر خانه او، بسیاری از خانه های سیاه پوستان اطراف نیز به آتش کشیده شد که همین حادثه موجب شد تمام سیاه‌پوستان ایالت های شمال و جنوب دست به شورش بزنند و تعداد زیادی از آنان کشته و سوزانده شوند. گرچه تمامی این شورش‌ها با دخالت پلیس سرکوب شد اما زمینه ای شد تا در نهایت، قانون حقوق سیاه پوستان در سال ۱۹۶۴ میلادی به تصویب برسد. عکس های زیر که در آرشیو “شیکاگو تریبیون” قابل دسترسی است مربوط به شورش سیاه پوستان در اوماها و شیکاگو و سرکوب آن توسط ارتش و پلیس آمریکا است.