جنایت جنگی آمریکا با بمباران شهر درسدن در جنگ جهانی دوم
در جنگ جهانی دوم و زمانی که ماشین جنگی آلمانی‌ها به دنبال فتح کشورها بود، دولت بریتانیا به کمک ایالات متحده آمریکا شیوه‌ای جدید برای از کار انداختن موتور تسلیحاتی آلمان و همچنین کاهش روحیه مردم و ارتش این کشور در پیش گرفت. تقریبا از سال ۱۹۴۲ میلادی، بمباران مناطق مهم صنعتی در دستور کار دو دولت بریتانیا و آمریکا قرار گرفته و شهرهایی نظیر هامبورگ و کلن بارها با اصابت موشک هواپیماها مواجه شده بودند. گویا بمباران شهرهای صنعتی پایان کار نبوده و این بار شهر زیبای درسدن که در مرکز ایالت زاکسن آلمان قرار داشت، سوژه حملات آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها قرار گرفت.
در زمان افول قدرت آلمان که شوروی از غرب پیشروی و پروس غربی را اشغال کرده و همچنین آلمان در مقابل بلژیکی‌ها شکست خورده، تقریباً شکست آلمان در جنگ قطعی بود و به همین منظور حدود ۲۰۰هزار آواره از غرب آلمان برای فرار از دست ارتش شوروی به شهر درسدن پناه آورده بودند. شهر درسدن در آن برهه زمانی ۹۵۰هزار نفر جمعیت داشته و با حضور آوارگان وضعیت زندگی در این شهر نابسامان شده بود. مردم در شب‌های سرد وسط خیابان می‌خوابیدند و شرایط تامین غذا برای همه جمعیت این شهر بسیار سخت بود. در وضعیتی که حوزه دفاعی شهر درسدن عملاً از کار افتاده بود، در بازه زمانی ۱۳ تا ۱۵ فوریه ۱۹۴۵ با حمله بمب‌افکن‌های متعدد نیروهای سلطنتی بریتانیا و بمب‌افکن‌های هوایی ایالات متحده روبه‌رو شد. این بمب‌افکن‌ها در مجموع حدود ۳۹۰۰ بمب انفجاری بسیار قوی و آتش‌زا که به بمب‌های فسفری نیز معروف بودند، بر سر مردم شهر درسدن فروریختند. بر اساس استراتژی لورفته در جنگ، ارتش بریتانیا و ایالات متحده در بمباران درسدن از روش بمباران منطقه‌ای یا همان Carpet Bombing استفاده کردند که بر این اساس کل منطقه با خاک یکسان شده و اصطلاحاً فرش می‌شود. بمباران منطقه‌ای به دلیل نقطه‌زنی بسیار قوی و دقت بالایی که داشته باعث کشتار غیرنظامیان در سطوح وسیعی نیز می‌گردد. پس از این بمباران، شهر به‌سرعت آتش گرفته بود، به نحوی که حتی کاری از دست نیروهای امدادی همچون آتش‌نشانی نیز برنمی‌آمد. بر اساس نقل‌قول شاهدین ماجرا، زمین به‌طور کامل خاکستر شده بود و اجساد روی زمین به دلیل گرمای زیاد به ذغال تبدیل شده بودند. بر اساس آمارهای منتشرشده ۱۲هزار خانه مسکونی در این بمباران ویران شده و طوفانی از آتش به وسعت ۶.۵ کیلومتر به وجود آمد.
توجیه برای فرار از پاسخ‌گویی
اگرچه نیروهای آمریکایی برای فرار از پاسخ‌گویی از این کشتار، هدف اصلی از حمله نظامی را بمباران شهر صنعتی با وجود کارخانه‌های تولید سلاح و تجهیزات نظامی برای ارتش آلمان عنوان کردند؛ ولی بر اساس مدعی پژوهشگران هیچ‌یک از زیرساخت‌های مخابراتی و مناطق صنعتی شهر که خارج از شهر بودند به‌طور کامل هدف قرار نگرفته و هدف اصلی مردم شهر درسدن بودند. با این وجود و تاکید نظر کارشناسان، هنوز فرمانده نیروهای متفقین با تاکید بر اینکه ۱۱۰ کارخانه در شهر درسدن وجود داشته و ۵۰هزار کارگر در آنجا تجهیزات نظامی و پشتیبانی برای آلمان درست می‌کردند، اقدام صورت گرفته توسط بریتانیا و ایالات متحده را توجیه می‌کرد.
جنایت جنگی با کشتارجمعی مردم
به‌طور طبیعی در هر جنگ، نظامیان به دنبال تخریب پایگاه‌های نظامی خواهند بود و اگر شهرهای مسکونی و مردم عادی را مورد تجاوز نظامی قرار دهند، مشمول جنایت جنگی و متهم به کشتارجمعی مردم می‌شوند. در همین راستا بود که میزان آمار کشته‌شدگان اعلامی میان ارتش متفقین و مقامات آلمانی بسیار متفاوت بوده است. مقامات آلمانی در دو بررسی در بازه‌های زمانی مختلف میزان کشته‌های شهر درسدن را ۲۵۰هزار و ۵۰۰هزار نفر عنوان کرده‌اند، درحالی‌که نیروهای متفقین تعداد کشته‌ها را در حدود ۲۵هزار نفر مطرح می‌کنند. به‌زعم کارشناسان به‌منظور جلوگیری از اتهام جنایت جنگی، نیروهای متفقین بسیاری از اجساد سوخته و خاکسترشده را پنهان کرده و یا جزو آمارها به حساب نمی‌آوردند. برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد میزان حرارت به‌قدری بوده که به یکبار انسان‌ها پودر می‌شدند و بقایایی از آن‌ها وجود نداشت. به‌منظور آشنایی بیشتر نسبت به چرایی جنایت جنگی آمریکا در ماجرای درسدن به برخی از محورهای شکل گرفته اشاره می‌کنیم:
- استفاده از بمب‌های شیمیایی و فسفری برای ایجاد خفگی در میان مردم عادی شهر درسدن؛
- کمبود اکسیژن به دلیل تعدد فروریختن بمب‌ها بر سر مردم و ایجاد هاله‌ای از دود؛
- تلفات بالای نیروی انسانی و عدم تخریب شهرک‌های صنعتی؛
- شکست تقریبی آلمان در جنگ و عدم نیاز به حمله همه‌جانبه به یک شهر کوچک همچون درسدن؛
- عدم مجوز به‌منظور تسلیم شهر درسدن و همچنین اعلام آتش‌بس توسط مسئولین نظامی و سیاسی این شهر در اولین حمله نظامی و با خاک یکسان کردن این شهر به‌وسیله حملات متعدد جنگنده‌ها.
جمع‌بندی
در شهری همچون درسدن که جمعیتی کمتر از ۱میلیون نفر، با وجود آوارگان بی‌پناه را در خود گنجانده است، شاهد سقوط حدود ۸۰۰هزار بمب هستیم که موجب شده حتی مردم در پناهگاه‌ها نیز از گرمای شدید تصعید شده و یا نهایتاً به ذغال تبدیل شوند. این رخداد نه تنها هیچ تفاوتی با ماجرای کوره آدم‌پزی نازی‌ها نداشته، بلکه به نظر می‌رسد با توجه به هماهنگی میان کشورهایی همچون ایالات متحده آمریکا و بریتانیا یک نوع تروریسم سازمان‌یافته دولتی باشد. مساله درسدن به‌قدری برای آمریکا حساس بوده که در مدخل آموزشی دانشگاه بریتانیکا حتی در همان سال ۱۹۵۸ نیز به این موضوع پرداخته نشده بود و در آمارهای ساختگی سعی بر این بوده که میزان کشته‌شدگان را بسیاری پایین‌تر از واقعیت به نمایش بگذارند. بمباران شهر درسدن توسط ایالات متحده آمریکا و بریتانیا در واقع یک هولوکاست آمریکایی بوده که باعث نسل‌کشی یک شهر گردید. اگر آمارهای ارائه‌شده توسط پژوهشگران آلمانی که پس از سال‌ها بدان دست پیدا کردند صحیح باشد، حدود نیمی از جمعیت شهر با بمباران صورت گرفته از بین رفته‌اند که این موضوع یک نسل‌کشی خاص به سبک ارتش و نظامیان آمریکایی است.
منبع
پرونده‌های درسدن: مقبره مخوف (کتاب سوم)، جیم بوچر، مترجم: ماهدیس ضرغامی، انتشارات آذرباد
0 دیدگاه